Hoofdpijn

Houdt het ooit op?

Er is al zoveel over geschreven. Het meest besproken onderwerp is al jaren het weer. Elke dag zegt wel iemand wat voor weer hebben we morgen. Of aan het eind van een natte dag, het was wel somber vandaag. En nu dan…

Op de dag dat Oostenrijk een Lock down afkondigt voor ongevaccineerden en in ons land opnieuw maatregelen te wachten staan om een zorginfarct het hoofd te bieden. Heeft corona het overgenomen van het weer en is nu het meest besproken onderwerp.

Afgelopen week heb ik in de verschillende praatprogramma’s en op sociale media steeds dezelfde vragen voorbij horen komen. Hoe kan dit nu? Er is zo’n 85% gevaccineerd, waar blijft nu die groepsimmuniteit. Uitleg is wel te vinden, even los dat er natuurlijk ook mensen zijn die helemaal niet geloven dat er een virus actief is, of dat de impact op de zorg bijvoorbeeld in scene wordt gezet. Of wat dan ook…

Dit onderwerp, de polarisatie tussen de gevaccineerde en niet gevaccineerde burger, lijkt ook uit te groeien tot een maatschappelijk virus binnen onze samenleving. Sander Schimmelpenninck schrijft over een burgerschapscrisis mede veroorzaakt door de sociale media waarop burgers met een fors narcisme gehalte hun gram halen.

Zijn column is behoorlijk kritisch en misschien zelfs wel wat confronterend. Dat zal een ieder voor zichzelf invullen. Wat de oorzaak nu precies is mogen de sociologen en psychologen mee bezig gaan. Mijn inschatting is dat ons gedrag en wat het met ons doet niet veel anders is dan uit eerdere onderzoeken naar voren is gekomen. Als wij geconfronteerd worden met tegenslagen die direct betrekking hebben op onze vrijheden, onze gezondheid dan slaan we als mens en als samenleving uit het lood. Onderhuidse problemen, die er al langer waren, komen aan de oppervlakte. We zoeken naar een gezamenlijke zondebok. De overheid, het kabinet, het OMT. Sommige verliezen hun morele kompas en schieten met bedreigingen en scheldpartijen op mensen die hun functie uitvoeren. We geven het een gezicht en een naam en vergeten dat het eigenlijk ook gewoon mensen zoals we zelf zijn.

Recent hoorde ik op een praattafel een aantal bestuurders over hun vak en waarin ze mee geconfronteerd worden. “Ik weet waar je woont”. Ik zie elke dag jouw kinderen op het schoolplein” zijn steeds meer berichtjes op de tijdlijn van deze bestuurders. In onze geïndividualiseerde maatschappij zijn steeds minder mensen ergens lid van. Geen politieke partij, geen vakbond, niet bij een kerk, niet, niet… hooguit de muziek- of sportvereniging. Al ligt de voorkeur tegenwoordig vooral bij sportscholen, waar je alleen, zelfs ’s nachts op de loopband kan. Vervolgens kijkt deze geïndividualiseerde burger wel naar de overheid. Niet als burger, maar vooral als consument. Ik heb recht op…

De pandemie ligt veel bloot. Vooral hoe onze samenleving omgaat met tegenslagen. Hoe de individuele burger dat een plek geeft, hoe de belangengroepen zich opstellen en hoever we zijn doorgeschoten in het afbreken van een moreel kompas. Gelukkig, dat moet worden gezegd, het merendeel van ons halen het nieuws niet. De stilzwijgende massa, ook met een mening. In verhouding is er slechts een kleine groep van mensen die de (sociale) media benutten om hun ongenoegen te uiten. Daar is niks mis mee, al zou een ieder wel moeten varen op een moreel kompas.

Wat minder is, is dat er ook mensen voorbij komen die uitspreken boos te zijn omdat hij/zij iets niet meer kan doen, want het is niet zijn of haar probleem als er een zorginfarct dreigt. Dan denk ik, als we allemaal zo in het leven zouden staan?
Geen mensen meer die een verantwoordelijkheid willen dragen voor de samenleving? Geen mensen meer die beslissingen willen of durven nemen? Geen bestuurders, geen kiezers, geen… Alleen nog mensen die iets willen van een ander. Daar krijg ik nou hoofdpijn van.

Knetteren in de kerken

Of hoe pandemie en eindtijd verworden tot een nieuwe bodem van verdwazing.

Knetteren in de kerken
Foto door Oleg Magni via Pexels

Een preek van een dominee van een kerk uit Rotterdam Zuid heeft stof doen opwaaien. Hij trekt een verband met Openbaring 13 en wat er nu in de wereld gaande is. Met zijn vooringenomen ideeën waarschuwt hij dat er ontwikkelingen aanstaande zijn waardoor christenen worden uitgesloten. Deze preek wordt opgepikt door mensen als Thierry Baudet en Doutzen Kroes. Mensen die weten hoe ze de media moeten bereiken en bespelen. Thierry als onze nationale nar die alles kan weg redenen tot 10 cijfers achter de komma. Doutzen het internationale model dat zichzelf graag ziet en gezien wilt worden en lid van de corona complotclub. Of heeft ze daarin nu al wat afstand van genomen?

Het was ook een signaal voor Gert Jan Segers van de Christen Unie om in het Nederlands Dagblad een column aan te wijden. “The Great Reset”.

Tenslotte werd ik ook nog eens bevestigd in het commentaar van het Reformatorisch Dagblad dat deze krant natuurlijk ook vooringenomen ideeën heeft. Als je dat commentaar even doorleest is het eigenlijk vrij simpel. Ik zet ze even in gewone taal op een rijtje:

  1. Openbaring 13 zegt dat de mens geen geluk op aarde kan brengen. Als de mens dat wel zou kunnen, dan is dat niet de mens, maar de duivel.
  2. Complotdenkers zouden moeten bedenken dat liberalen met de Franse Revolutie een gelukkige samenleving wilde bereiken. Dus ook hier zat de duivel achter.
  3. Tenslotte mensen die naar een gelukkige samenleving streven moeten beseffen dat geen enkel systeem of politieke beweging daar iets aan zal bijdragen. Vrij vertaald: dat doet er niet toe en is eigenlijk van de duivel. Even doorgeredeneerd dat streven naar een gelukkige samenleving niet van de mens kan komen.

Voor de goede verstaander/lezer enige nuance in de opsomming is weggelaten. Bewust wat zwart/wit. Dit is in tegenstelling als ik met mensen uit deze kring spreek. Dan is er nuance en wordt alles niet zo tegenover elkaar gezet. De religieuze schaal van streng conservatief versus opportunistisch progressief kent gelukkig vele kleuren, zelfs die van de regenboogvlag.

Gert Jan Segers vond het erg belangrijk om een column te wijden aan die preek van die dominee die je kan opvatten als bangmakerij voor streng gelovigen. Het deed me denken aan wat we in de vorige eeuw een paar keer hebben meegemaakt. Streng gelovigen mensen die achter iemand aanliepen en massaal tot zelfdoding kwamen. Of die groepen van gelovigen die in het jaar 2000 op de hoge gebouwen gingen staan, omdat het einde van de wereld daar was. De eindtijd was gekomen…

Ik beschouw mezelf als een nuchter gelovig mens. Ik geloof niet zo in al die kerken die vooral bezig met zichzelf zijn en vooral naar binnen gekeerd zijn. Ik geloof in een Schepper die helemaal niet zo blij is met deze kerken, maar wil staan voor mensen. Ongeacht welke club, cultuur of whatever. Dat vraagt een open kerk die in de wereld staat en ook van deze wereld is. Net als een ieder van deze wereld is, is deze ook een kind van deze Schepper. Natuurlijk moet je dan als mens wel een kind van deze Schepper willen zijn, maar dan mag je je ook gelukkig ervaren. Zolang de kerken willen bepalen wie wel en wie niet zich mag rekenen tot een kind van de Schepper, zal het blijven knetteren in de kerken.

Gedenkwaardig

Handen schudden

Vandaag is de 25e september 2021. Het moment dat in ons land afscheid wordt genomen van de anderhalvemetermaatregel. Anderhalvemetermaatregel? Wordt dit een woord voor de geschiedenisboeken? Zouden we over, zeg, een jaar of 10 nog weten wat dit woord inhield?

De pandemie in Nederland lijkt onder controle, de kleur op de Europese kaart wordt, zo wordt verwacht, de komende week op oranje gezet. Het nationale dashboard kleurt steeds minder rood. Hopelijk blijft deze trend doorzetten of wordt het in elk geval niet in negatieve zin beïnvloed door het afschalen van maatregelen en het ongewisse van de jaarlijkse snottermaanden. Mijn moeder zei het al eens: “de ‘R’ in de maand een extra zakdoek in de zak”. Nu zijn het natuurlijk wegwerpzakdoekjes en wat voedingssupplementen met vitamine D.

Hoe zou het zijn als we een half jaar verder zijn? Het voorjaar van 2022, met de gemeenteraadsverkiezingen achter de rug. Zou in de plaatselijke politiek twee jaar coronabeleid zijn sporen hebben achtergelaten? Is Rutte 4.0 weer in charge? Of is Kaag 1.0 op de troon gestegen? Of mogen we weer opgaan voor landelijke verkiezingen? Niemand kan in de toekomst kijken en dat is maar goed ook.

Voor nu lijkt het erop dat we elkaar de hand weer mogen schudden. Of gaan we dat voortaan laten. Hoe dan ook, dat is best een gedenkwaardig moment.

Proost

Op de leut voor de preut!

Photo by Ketut Subiyanto from Pexels

Carlo Heuvelman was 27. Hij liet het leven op Mallorca. Uitgaansgeweld door jongeren. Drie mannen zijn in voorlopige hechtenis. Nog geen 20. Meerdere arrestaties zijn nog niet uitgesloten. Op de nacht van de 14e op de 15e juli zijn meerdere mensen mishandeld. Er zijn 9 aangiftes. Carlo Heuvelman heeft geen aangifte meer kunnen doen. Wat bezielt deze groep jongen mensen, die zo door het uitgaansgebied trekken.

Wetenschappelijk en psychologisch is het vrij snel te verklaren. Veelal gaat het om jonge mannen met te veel drank en vaak ook nog pillen achter de kiezen. De hersenpan is nog wat aan het uitgroeien, de testosteron giert door de biologische klok. Pillen fokken op, drank verminderd de norm, de grenzen en de zicht op de werkelijkheid. Zie daar, feitelijk zijn jonge gezonde mannen even niet meer van deze wereld. Maar toch, ze zijn er wel en hun daden zijn echt. Levens worden genomen, verwoest, een toekomst vergooid. Het zal je maar overkomen, als slachtoffer, maar ook als dader.

In onze westerse wereld is het gebruik van drank en pillen min of meer genormaliseerd. Als jongeren ben je minder normaal, zonder deze middelen. Tabak lijkt minder populair, maar 48 uur op pillen…Ach wat… mijn vader zei het al, het blijft rotzooi. Genotsmiddelen, worden ze liefkozend genoemd.

Dan als er weer eens zo’n incident in het uitgaan de pers haalt, het zinloze, het kopschoppen, dan roert men zich. Op de praattafels spreken we schande, terwijl men aan het rode wijntje nipt. Een dag later op weer een praattafel, moeten we die pillen niet gewoon vrij geven? De discussie ‘drugs vrij’ net als alcohol laait weer op. Wat is wijsheid?

Eerlijk gezegd, ik weet het ook niet, maar wat ik wel weet is dat het spreekwoord “drank in de man, wijsheid in de kan” nog steeds opgaat en dat dit kan leiden tot grote ongelukken. Proost?

Memento ut diem

Een dag om nooit te vergeten

Soms zijn er van die dagen

We herkennen dat wel. Zomaar op een dag gebeurt er iets, dichtbij in de familie, of wat verder weg, de kerk of de vereniging, of dat wat het landelijk nieuws haalt. Dat vergeten we nooit meer. Het moment voor en het moment na…

Voor vele zal 15 juli zo’n dag zijn. De dag dat bekend werd dat Peter R. de aanslag niet heeft overleefd, de dag dat in Limburg de wateroverlast op sommige plaatsen mensen tot aan de nek in het water zet. Wat verder over de grens, zoals in het plaatsje Schuld in de Eifel in Duitsland verdwenen huizen en mensen in modderstromen. Ook in België dramatische beelden van huizen die in elkaar storten door het wassende water. Ondertussen meldt het RIVM meer dan 11.000 besmettingen. Corona druppelt ook nog kolossaal na.

De radio, de televisie, sociale media overstelpte de burger met nieuws, liveblog, extra uitzendingen, bijzondere uitzendingen over deze onderwerpen. Alhoewel, corona even was verworden tot berichtgeving in de kantlijn.

Op een bepaald moment in de avond liet ik me ontvallen dat dit zo’n dag was die we niet gauw zullen vergeten. Ik woon niet in Limburg of over de grens, ik ken Peter R. niet (als persoon) en ook met corona zitten wij over het algemeen aan de goede kant. Het gaat mij en mijn dierbaren min of meer voorbij. Maar toch…

Aan het eind van de dag, ik had er even geen zin meer in, even heel wat anders om de zinnen te verzetten. Geen nieuws of programma. De serie ging aan. Eigenlijk heb ik er altijd zin in. Maar nu…

Nu was het even teveel, teveel Peter R. te veel wateroverlast, dat gevoel herkende ik van de eerste dagen van de corona, te veel corona. Even genoeg.

Eerder op de dag liet ik me in een gesprek met een collega ontvallen: ‘elke dag heeft genoeg aan zijn eigen zorgen‘. Die wijsheid komt niet van mij, maar heb ik meegekregen van een Vriend met veel wijsheid.

Een dag later, van alles minder, ik heb weer ruimte. Gelukkig, zo werkt het, als het meezit. Die ruimte zal voor ieder anders zijn, ik denk aan de nabestaande van Peter R. de Vries, zij zullen nog niet zoveel ruimte hebben. De mensen die getroffen zijn door de wateroverlast in Limburg. In België, Duitsland, ook daar zijn mensen die hun dierbaren moeten missen. Voor deze mensen zal de 15e juli 2021 zeker een dag zijn die ze nooit zullen vergeten.

Lekker

Een goed gevulde tafel
Foto door Daria Shevtsova via Pexels

We zijn een maand verder, toen ik schreef over het plateau. In mijn bespiegelingen sprak ik de hoop en moed uit dat de modelleurs van het RIVM over het algemeen goed inschatten hoe het verloop van de pandemie zal gaan. Ook nu kunnen we achteraf vaststellen dat er goed is ingeschat. De corona cijfers gaan de goede kant op.

De komende weken zal er weer een stap worden genomen naar de ontsluiting van de maatschappij. Stap 3 staat op stapel. We mogen met meer mensen (4) binnen en buiten zijn. We kunnen meer recreëren, uit eten, naar het theater, sporten. Natuurlijk met inachtneming van de basisregels en met reserveren en maximale groepsgrootte. Eerder waren de terrassen weer open. Als koeien in de wei werd er op afgestormd om in de beperkte tijd, ondanks niet al te best weer, de dorst te lessen.

Op een ander deel van de aardkloot loopt het nog niet zo lekker. Dramatische beelden uit India en protesterende Japanners die geen Olympische Spelen willen, omdat de zorg om dreigt te vallen. Nog maar niet te spreken over die delen van de wereld waar het vaccineren nog ver weg is. Toch…

Toch in dit deel van de wereld maken we ons op voor een mooie zomer, terrasjes, Griekenland, we kunnen weer vliegen, er rijden meer treinen. Eind juni nog meer open, nog meer mogelijk, evenementen weer toegestaan. Wie weet de Tilburgse Kermis. Maar toch…

Maar toch, hoe dan die pandemie? Zijn we er vanaf? Kan alles weer? Natuurlijk zijn we er niet vanaf. De wereld zal nog wel een jaar of wat doormodderen met COVID-19. Een wereldwijde groepsimmunologie vergt heel wat vaccins. De rijkere landen zorgen wel goed voor zichzelf en nemen ook wat verantwoordelijkheid naar de armere landen. Maar het oeroude eerst wij en dan de rest, eigen volk eerst enz. telt nog wel. Solidariteit is soms maar beperkt aanwezig. Toch…

Toch is het wel begrijpelijk dat overheden dit soort keuzes maakt. Kijk eens naar de samenleving. Hoor de noodkreten, zie de demonstraties en soms de anarchie die hier en daar de kop opsteekt. Het volk mort. Geen brood, geen spelen, dat houdt het volk niet langer vol. Alles is relatief, maar toch…

Als overheid kun je idealistische motieven hebben, maar toch is de overheid ook de dienaar van het volk. Het volk kiest en geeft ook richting aan idealen. Nu hoop ik maar en vertrouw ik erop dat ons land zich niet ontpopt als een narcistische staat van bruin hemden. Dat wij ons solidair zullen opstellen en actief onze bijdrage leveren aan de arme landen, zodat zij ook kunnen vaccineren. Als ik dan straks, tijdens mijn vakantie, op een terrasje goed gegeten heb. Ik, met een fijn gevoel kan zeggen; “dat was lekker”.


Help…

We zitten op een plateau

Foto door JACK REDGATE via Pexels

Het valt niet mee. In de ziekenhuizen wordt gevreesd voor code zwart en komende week gaan de terrassen open. Het voorjaar klopt tegen ons soms zwarte gemoed. We hebben het er wel mee gehad, code zwart of niet. Het maatschappelijke elastiekje staat op knappen. Het kabinet buigt mee, met een verantwoord risico. We zitten al een tijdje op een plateau.

Nu weet ik niet zo heel veel van een plateau. Ik hoorde er wel eens van bij een wielrennerscours. Het peloton is dan een periode aan het stijgen en bereiken dan in het gebergte een plateau. Even gaat het dan niet meer omhoog en dan volgt er een plat stukje wat leidt naar de afdaling. Die fietsers nemen even rust, het jackje wordt dichtgeritst, de afdaling kan komen.

Nu zitten we met de coronacrisis ook op het plateau. De top is bereikt, maar anders dan de fietsers is er geen tijd voor rust. De kleding voor de IC-medewerkers waren al dichtgeritst en de afdaling, komt die wel op tijd?

Een verantwoord risico op basis van modellen met een stevige bandbreedte van afwijkingen. Gebaseerd op vaccinatie en mensen die al eerder het virus hebben ondergaan. Maar ook op basis van het handhaven en gematigd versoepelen van maatregelen.

Anders dan gesuggereerd is wat nu voor de 28e is aangekondigd in zijn geheel niet van invloed op het huidige plateau en de drukte in de zorg. Zelfs niet voor de komende 2 á 3 weken. Het plateau van nu is het resultaat wat een week of 2 á 3 geleden in de samenleving heeft plaatsgevonden.

Volgens de modellen van de modelleurs van het RIVM zullen we eind april, begin mei beginnen met de afdaling. Dan zal de druk in de zorg afnemen en de samenleving steeds meer bescherming opbouwen, door vaccinatie. Daarom is het credo ook vaccineren, vaccineren en vaccineren.

Een belangrijk woordje in dit geheel is ‘risicoschatting’. Het kabinet besluit op basis van modellen die voorspellen in de toekomst. Wetenschappers uit de zorg zouden liever wachten en willen zien dat de afdaling al was ingezet. Het kabinet besluit anders. Help… of wordt achteraf geconstateerd dat het een verantwoord risico was.

Misschien, om enig geruststellend gevoel te voeden. De modelleurs van het RIVM hebben tot nu goed weten schatten en zijn we vrijwel altijd binnen aan de goede kant van marges uitgekomen. Hopelijk klopt het nu ook en is het toch over een paar weken ‘geen help’.

Klaar mee

Het duurt nog even…

Deze week hadden we weer een persconferentie. De verwachtingen waren niet zo hoopvol. Sterker nog, het ziet er niet goed uit. Dus eigenlijk mogen we nog niet mopperen. Avondklok wordt aangepast aan de zomertijd. Gevoelsmatig begrijpelijk. Andere versoepelingen bleven uit. Reizen naar het buitenland in mei was al niet meer in beeld. Verder bijna een ritueel aan herhalingen. Het is net zo voorspelbaar als de beursschommelingen.

Het geluid wat we nu heel veel horen is “we zijn er wel klaar mee”. Het tegengeluid: “het virus nog niet met ons”. Feiten, frames, whappies, schapen, het komt allemaal voorbij. Net als Frank de Boer of was het nou Roland de Boer, of heb ik ze nu allebei gezien? Verwarrend, de één had het over Qatar de ander over Turkije. Ze lijken ook zo op elkaar, zelfs het geluid wat uit hun mond komt.

Een week van heel veel verwarring dus. Ben ik nou een schaap? Of, ik weet het zelf niet zo goed meer. Ik volg het nieuws, loop niet achter alles en iedereen aan. Onderzoek, luister, lees en trek mijn eigen conclusies. Nu was het deze week wel heel veel. Zelfs vandaag nog. Een minister, of was het nou een verkenner, of… nou ja, ze bleek Corona te hebben en weg was ze. Nog wel even snel een foto, oeps uitlekken van enkele ‘persoonlijke’ aantekeningen over het opzijzetten van een volksvertegenwoordiger die zijn sporen heeft verdiend. Paar uur later, weer ministers, of nee toch verkenners…

Wat een week, ik ben er wel even klaar mee.

Troje

Video door olia danilevich via Pexels

Studentikoze grapjes kunnen mensen lang achtervolgen. Zo verscheen er enkele jaren terug nog een foto van Thierry Baudet op twitter. Zie linkje. Een provocerende Thierry lachend naar de camera met een ‘fout’ boek. Nu zijn we jaren verder, het gele vale T-shirtje is ingeruild voor een pak. Thierry is een bon vivant, rechtervleugel bespeler geworden van zijn eigen opgerichte beweging.

Een beweging die zomaar, in elk geval 1 keer, de meeste stemmen naar zich toe wist te trekken. Was het de charmante, welbespraakte man. Misschien wel de ideale schoonzoon die dit voor elkaar kreeg? Of vind een deel van het landelijk stemvee de zittende politieke magistraat niet rechts genoeg? Willen we echt terug naar de jaren ’50 van de vorige eeuw? Spruitjes en grenzen.

Of zijn we meer dan landelijk stemvee? Nemen we de moeite om ons te verdiepen in de ideeën van partijen van de mensen, de ideologen achter de partij. Weten we waar een politieke beweging voor staat? Welke democratische ruimte er is? Hoe sociaal een partij echt is?

Nadat Forum de grootste was geworden en Thierry helemaal losging in zijn overwinningsspeech met zijn, voor de ‘gewone’ man/vrouw, onbegrijpelijke uil van Minerva op de proppen kwam, bekroop mij een gevoel. Wat wilde deze man nou werkelijk met zijn beweging? In zijn uitingen proef je het er zo tussendoor.

Democratie heeft een achilleshiel vergelijkbaar met het paard van Troje. Mensen die niet zoveel met democratie hebben, kunnen via dezelfde democratische beginselen onderdeel worden van het democratisch systeem.

Al langere tijd hangt er een bruine geur om Forum en zijn roerganger. Klokkenluiders uit de beweging hebben berichten gedeeld met de journalistiek die eigenlijk niet onverwacht waren. Thierry vindt het briefgeheim. Journalisten vinden dat de kiezers recht hebben op hoe politieke roergangers in het leven staan. Rutte kwalificeerde de teksten als homofoob en racistisch. Ziet geen enkele samenwerking meer zitten.

Nu leven we in een democratie en in een vrij land. Dus Thierry en zijn geestverwanten mogen vinden en onderling communiceren wat ze willen. Zo mogen wij als stemmers weten hoe eventuele politieke bestuurders, roergangers, in het leven staan. Of zij discriminatie op basis van ras of seksuele geaardheid, wel of niet, echt als een probleem zien. Ook dat is mogelijk in een vrij land. Dat komt soms niet zo goed uit. Zeker niet als je als wolf in schaapskleren een paard van Troje tracht binnen te rijden in het te veroveren land. Of het studentikoos, dom, elitair of wat dan ook is. Volgens mij zit ons mooie land hier niet op te wachten.


Uitlokking

Een simpele klik, strafbaar feit, strafblad. Oeps!

De avondklok. Voor slechts een heel klein deel van de samenleving een aanleiding om eens lekker te gaan rellen. We plunderen en gaan mensen uitnodigen om een bakje koffie te drinken op verboden terrein. Oeps, natte voeten, stevige hoofdwond door de straal.

Crowdfunding. Initiatieven om, onderverzekerde of niet verzekerde, ondernemers wiens winkel vernield en/of geplunderd te helpen met financiële steun. Ik hoorde een ondernemer voorbij komen wiens 10-tallen ruiten compleet uit de sponningen zijn geslagen.

En dan iemand in de rechtszaal volgens het snelrecht. Heeft een berichtje geplaatst en wat gedeeld en ge(re)tweet. Lekker rellen met z’n allen, lachen joh…
De rechtbankverslaggever doet verslag: “ze hebben geen flauw benul en schrikken zich kapot van de eisen’. De advocaat: Hij is 19 en heeft een baantje, gaat een opleiding beginnen. Die steen raapte hij even op en hij weet echt niet hoe dat vuurwerk in zijn zak kwam. Die agent heeft de verkeerde te pakken, hij gooide die steen niet naar die fotograaf. Lekker rellen met z’n allen, lachen joh…

De psychiater en filosoof. Ik begrijp niet waarom iedereen nu zo verbaast is. Met de jaarwisseling lijken sommige steden wel een oorlogsgebied. En we (?) vinden het ‘normaal’ in ons tolerante en individualistische doorgeschoten land. Het buitenland kijkt met grote verbazing naar dit ‘soort’ folklore van het land.

Gelukkig lijkt de geest weer wat in de fles te verdwijnen. Laten we hopen dat de meeste mensen die dachten aan ‘lekker ff rellen’ nu beseffen dat ze ook in ons doorgeschoten tolerante, individualistische land een grens zijn over gegaan.
Een grens die al wordt getrokken op de sociale media. Even ‘oproepen’ kan zomaar een strafblad opleveren en een gevangenisstraf. Weg baantje, weg opleiding.

Een andere geest komt uit dezelfde fles. De geest van op elkaar betrokken zijn. Mensen pakte de bezem, stevige mannen en wellicht vrouwen van de plaatselijke voetbalclub lieten zich preventief zien. GeenStijl toonde WelStijl.

Een pandemie raast over de wereld en alle zeilen moeten worden bijgezet om deze het hoofd te kunnen bieden. Inmiddels is Hugo de Jonge tot de nationale kop van jut gemaakt. Wel fijn om iemand te hebben die je overal de schuld van kan geven. Blijf jezelf lekker buiten schot en hoef je zelf je handen niet vuil te maken en kun je lekker zuur langs de zijlijn blijven roepen.

Het is een lange adem en vele mensen zien hun dromen vervagen. De overheid geeft heel veel geld uit om zoveel mogelijk ‘in de lucht’ te houden. Ook Hugo de Jonge. Niet alles lukt, niet alles klopt, niet alles is foutloos, niet alles is…

Maar toch…. toch ben ik blij dat mijn wieg in dit land heeft gestaan, want om met de Zeeuwen te spreken “we worstelen, maar komen weer boven”.