De maand september loopt op het einde, de algemene beschouwingen zijn achter de rug. Natuurlijk met de bekende geluiden van de PVV leider en een poging van FVD om suggestieve berichten te verspreiden.
De achilleshiel van de democratie is dat het ook een platform kan bieden aan mensen die een agenda hebben om de vrede en vrijheid om zeep te helpen. Naar voorbeeld van een poging om Arisch (derde) rijk te stichten. Het bracht het slechtste van mensen boven. Laten we hopen dat we hier in deze turbulente tijd ver van weg blijven.
De voorman van de PVV heeft in zijn soms onnavolgbare intellectuele beschouwingen laten blijken een visie te hebben. Daar tegenover staat de voorman van de VVD, de minister president. Hij ademt meer een pragmatische bedrijfsman te zijn. Visie, heeft hij niet zoveel mee, of…
In de troonrede werd nu wel een voorschot genomen op een toekomstig beeld. De opsomming van de crises laat zien dat er een ander wereldbeeld te wachten staat. In een recent gesprek met top interviewer Sven Kockelmann kwam het, weliswaar, schoorvoetend uit zijn mond. We moeten ons een beeld schetsen van ons land in 2030. Of dat nu onder visie wordt verstaan?
Ook tijdens de algemene beschouwingen kwam uit de Kamer de roep om een visie. Een beeld voor de toekomst. Wat voor land willen we zijn? Natuurlijk kwam dat weg uit progressieve hoek. Het zou eigenlijk uit elke hoek moeten komen. Er is nog maar weinig vertrouwen in de politiek, misschien juist wel omdat visie niet meer zo wordt gebezigd in de politiek. De politieke arena is verworden tot 20 partijen die vooral bezig zijn met het hier en nu in het eigenbelang. Traditionele partijen hebben nog wel een ideologie waaruit zij zijn voortgekomen, maar dragen dat nauwelijks uit. Stemmen doen we steeds meer op de persoon dan op de ideologie die de persoon vertegenwoordigd. Dat komt omdat de ideologie, de visie van de beweging niet wordt uitgedragen. Het maakt uit hoe het wereldbeeld van de toekomst door de politieke beweging wordt gezien. Het is essentieel voor de welvaart en het welzijn van de individuele mens in ons land.
De roep om een visie komt niet uit de lucht vallen, er is behoefte aan. Mensen willen een toekomst kunnen zien. Voor zichzelf en voor hun kinderen en kleinkinderen. Als de toekomst onzeker wordt door oorlog, inflatie en klimaatverstoring en zoveel meer, dan is die behoefte nog veel groter. Politieke leiders kunnen het vertrouwen terugwinnen door de visie van hun politieke beweging meer en meer in het doen en laten te laten zien, te horen aan de kiezers.