Vanmorgen zat ik ergens in een groep van zo’n 35 mensen te luisteren naar iemand die de groep toesprak. Ik keek zo de zaal rond en bedacht me dat ik erbij hoor.
Mijn gedachte dwaalden wat af naar een interview van Freek de Jonge naar aanleiding van een boek dat hij heeft geschreven. Precies staat het me niet meer bij, maar het had te maken met zijn vader die dominee was. Hij vertelde dat in die tijd de mensen bij zijn vader lief en leed kwamen delen. Nu, zo beredeneerde Freek, zoekt men een psycholoog.
Steeds meer en meer zijn we op onszelf terug geworpen. Een overheid die decennia wordt aangevoerd door liberale beginselen. Terugtrekkende bewegingen op naar het zelfstandig beslissende individu. Het bekt lekker.
Maar toch, zo vanmorgen, rondkijkend dacht ik dat we als individu wel ergens bij willen horen. Ik denk dat (bijna) iedereen dat nodig heeft om het leven te kunnen leven. Freek ziet dat niet verkeerd.