Hoeren of boeren?

Foto door Matthias Zomer: https://www.pexels.com/nl-nl/foto/veld-dier-platteland-landbouw-10829198/

Moest wel even slikken of ik zo’n pakkende titel zou gebruiken. Toch zijn het twee woorden die als eerste bij me opkomen. De mannen met bretels die scanderen dat vrouwen hoeren zijn en de mannen en vrouwen die afval, hooibalen, asbest en wat nog niet meer op de snel- en toegangswegen storten die dat doen omdat zij boeren zijn en in hun bestaansrecht worden bedreigd. Althans kort door de bocht en zeker in ultimo vorm als er geen vergelijk wordt gevonden op lokaal, provinciaal niveau.

Beide items kwamen de afgelopen weken dan ook volop voorbij in het nieuws en bij de diverse talkshows of commentaren in de mainstream media. Politiek Den Haag is op reces dus het duurde even voordat er reacties kwamen. Alleen de energieke en zichtbare dame van de BBB was beschikbaar voor commentaar in Op1. Het was wat omslachtig, maar ook zij nam wel afstand van acties die niet binnen de wet vallen. En duidelijk werd dat deze boerenacties buiten de wet en recht op demonstreren vallen. Staat zo maar 12 jaar gevangenisstraf op.

Twitteren en berichten in LinkedIn plaatsen kunnen sommige leden van het kabinet natuurlijk wel van hun vakantieadres. Zo plaatste Sigrid Kaag haar verontwaardiging in een bericht op LinkedIn en liet Mark Rutte zich niet onbetuigd op Twitter.

Wat geeft deze reacties nu eigenlijk weer? Sigrid Kaag heeft de laatste tijd een niet zo goede pers. Ooit stond ze op een tafel te dansen als boegbeeld voor de nieuwe politiek, misschien wel het nieuwe elan dat de VVD na vele jaren uit het torentje kan houden. Veelal is zij stil en nu laat ze van zich horen. Nou niet bepaald meteen over wat Nederland echt in de greep houdt, maar omdat een corps maar niet leert dat ze echt uit de tijd zijn met dit puberale gedoe in zogenaamde studentenverenigingen. Mark Rutte pakt ook de reflex die we van hem kennen. Moet misschien ook wel als een radicale groep onverantwoorde rotzooi trapt, maar waar was hij eerder? Gooi een mentale bom over een groep hardwerkende mensen en je weet zeker dat er rotzooi komt, omdat er nu eenmaal altijd in een groep mensen zijn die aan de randen zitten. Ook de rand van radicalisering en moreel verval. Tenslotte Carolien van der Plas, worstelend om de groep waarvoor ze staat niet af te vallen, maar ook aan te geven dat we wel binnen de wet onze ding moeten doen.

We leven echt in een mooi land met veel goede voorzieningen. Grosso modo doen we het echt niet verkeerd op dat grote wereldtoneel. Voor een groot deel door onze geschiedenis (niet altijd even fijn) en onze cultuur van polderen. Laten we hopen dat, nu het zo lijkt dat er steeds meer groepen tegenover elkaar komen te staan, het gezonde verstand overwint. Daarvoor zal de zittende magistraat wel meer en meer een afspiegeling van de samenleving moeten worden. Nu lijkt het te vaak dat de grachtengordel, aangevuld met de mannetjes van het Corps, over hele groepen heen beslissingen nemen. Als zij dat niet zien, dan schort het toch echt in de beeldvorming en communicatie. Voorwaar links- of rechtsom is er werk aan de winkel voor de beslissers van het land.

Knetteren in de kerken

Of hoe pandemie en eindtijd verworden tot een nieuwe bodem van verdwazing.

Knetteren in de kerken
Foto door Oleg Magni via Pexels

Een preek van een dominee van een kerk uit Rotterdam Zuid heeft stof doen opwaaien. Hij trekt een verband met Openbaring 13 en wat er nu in de wereld gaande is. Met zijn vooringenomen ideeën waarschuwt hij dat er ontwikkelingen aanstaande zijn waardoor christenen worden uitgesloten. Deze preek wordt opgepikt door mensen als Thierry Baudet en Doutzen Kroes. Mensen die weten hoe ze de media moeten bereiken en bespelen. Thierry als onze nationale nar die alles kan weg redenen tot 10 cijfers achter de komma. Doutzen het internationale model dat zichzelf graag ziet en gezien wilt worden en lid van de corona complotclub. Of heeft ze daarin nu al wat afstand van genomen?

Het was ook een signaal voor Gert Jan Segers van de Christen Unie om in het Nederlands Dagblad een column aan te wijden. “The Great Reset”.

Tenslotte werd ik ook nog eens bevestigd in het commentaar van het Reformatorisch Dagblad dat deze krant natuurlijk ook vooringenomen ideeën heeft. Als je dat commentaar even doorleest is het eigenlijk vrij simpel. Ik zet ze even in gewone taal op een rijtje:

  1. Openbaring 13 zegt dat de mens geen geluk op aarde kan brengen. Als de mens dat wel zou kunnen, dan is dat niet de mens, maar de duivel.
  2. Complotdenkers zouden moeten bedenken dat liberalen met de Franse Revolutie een gelukkige samenleving wilde bereiken. Dus ook hier zat de duivel achter.
  3. Tenslotte mensen die naar een gelukkige samenleving streven moeten beseffen dat geen enkel systeem of politieke beweging daar iets aan zal bijdragen. Vrij vertaald: dat doet er niet toe en is eigenlijk van de duivel. Even doorgeredeneerd dat streven naar een gelukkige samenleving niet van de mens kan komen.

Voor de goede verstaander/lezer enige nuance in de opsomming is weggelaten. Bewust wat zwart/wit. Dit is in tegenstelling als ik met mensen uit deze kring spreek. Dan is er nuance en wordt alles niet zo tegenover elkaar gezet. De religieuze schaal van streng conservatief versus opportunistisch progressief kent gelukkig vele kleuren, zelfs die van de regenboogvlag.

Gert Jan Segers vond het erg belangrijk om een column te wijden aan die preek van die dominee die je kan opvatten als bangmakerij voor streng gelovigen. Het deed me denken aan wat we in de vorige eeuw een paar keer hebben meegemaakt. Streng gelovigen mensen die achter iemand aanliepen en massaal tot zelfdoding kwamen. Of die groepen van gelovigen die in het jaar 2000 op de hoge gebouwen gingen staan, omdat het einde van de wereld daar was. De eindtijd was gekomen…

Ik beschouw mezelf als een nuchter gelovig mens. Ik geloof niet zo in al die kerken die vooral bezig met zichzelf zijn en vooral naar binnen gekeerd zijn. Ik geloof in een Schepper die helemaal niet zo blij is met deze kerken, maar wil staan voor mensen. Ongeacht welke club, cultuur of whatever. Dat vraagt een open kerk die in de wereld staat en ook van deze wereld is. Net als een ieder van deze wereld is, is deze ook een kind van deze Schepper. Natuurlijk moet je dan als mens wel een kind van deze Schepper willen zijn, maar dan mag je je ook gelukkig ervaren. Zolang de kerken willen bepalen wie wel en wie niet zich mag rekenen tot een kind van de Schepper, zal het blijven knetteren in de kerken.

Zin

Recent was psychiater Dirk De Wachter in het nieuws. Eerder schreef ik een blog over een uitzending van Buitenhof waarin hij een discussie, of toch meer een gesprek voerde. Het ging over het boek: De laatste deur

Waarom plegen schrijvers zelfmoord? Op die vraag probeert Jeroen Brouwers in De laatste deur, zijn alom geprezen zelfmoordbijbel, antwoord te vinden. Vijftig jaar werkte hij aan het boek, dat eerder dit jaar opnieuw werd uitgegeven. Toch bleef zijn vraag onbeantwoord. Kunnen psychiaters en schrijvers wat leren van het boek? Een gesprek met Philip Huff, romanschrijver en essayist, en Dirk De Wachter, psychiater en hoogleraar aan de universiteit van Leuven.

Het was een boeiend gesprek. Dirk De Wachter gaf aan dat de zin van het leven een belangrijke rol speelt bij suïcidaliteit. Enkele uitspraken triggerde me om ze vast te leggen:
“ik sta altijd aan de kant van de hoop”
“het is een soort ethische verplichting van de psychiater”
“we staan altijd aan de kant van het leven”
“ik denk dat het een ethische noodzaak is van de hulpverlener om aan de kant van het leven te staan”

Juist nu in Den Haag in de politiek er stromingen zijn die hulp bij zelfdoding wil reguleren zijn de uitspraken van De Wachter actueel en voegen zijn woorden argumenten toe aan het debat.

Dirk De Wachter heeft recent het boek “De Wereld van de Wachter” geschreven. In dit boek stapt de psychiater uit zijn psychiaterstoel en trekt deze de wereld in. Het is een aanbevelenswaardig boek. Vlot geschreven een zoektocht naar de manier waarop de mensen vandaag samenleven, op zoek naar de zin van onze dagelijkse realiteit.

Zingeving anno 2017 is in een wereld waarin het lijkt of deze op hol is geslagen een belangrijk issue in mijn optiek. In deze wereld nemen mensen meer en meer afstand van de religieuze wortels. Spiritualiteit blijft een behoefte, dat zien we terug. Niet zozeer in gemeenschapsverband, maar individueel, vrijblijvend met rituelen en symbolen. Juist nu, zou de mens een belangrijke basis moeten vinden in de zin van het bestaan. Ik gun een ieder die Zin van het bestaan, welke mij steeds heeft gedragen in wat op mijn pad is gekomen.

link naar het fragment link

Moorkoppen

Ik vind ze lekker, al is het verorberen er van een grote uitdaging. Een beetje fatsoenlijk naar binnen werken, het lukt me zelden. Gelukkig als ik in het restaurant van een HEMA filiaal iemand ook een poging zie wagen, besef ik dat ik niet de enige ben. Het blijft een uitdaging.

Moorkop wordt chocoladebol.

Vandaag werd de moorkop zowaar landelijk nieuws. Eerst als persbericht van de HEMA, al snel later in de middag een aanvulling.

Een bakker in Monster moest zijn zaak sluiten, omdat hij had besloten zijn zelfgemaakte moorkop voortaan onder de naam ‘roomkop’ te verkopen. Politie moest er aan te pas komen. Een cliënt eiste agressief in de winkel en bedreigingen op sociale media deden hem besluiten de winkel dicht te doen, omdat zijn personeel gevaar liep.

Ik probeer te begrijpen wat er in iemand om moet gaan om zover te gaan dat mensen hun winkel moeten sluiten. Trots op Nederland? Ja, zeker ik ben trots op dit land. Op zijn geschiedenis. Op zijn image van de dominee en de koopman. Trots op de ruimte die de democratie heeft in het politieke stelsel. Hangt die trots dan samen met het behoud van de moorkop, de negerzoen of… ik durf het bijna niet meer te benoemen ‘zwarte piet’.

Al eerder bepleitte ik ergens dat we onze geschiedenis niet door de bril van nu moeten zien. Als we dat zouden doen, dan wordt het een zwartgallig verleden. We moeten alles bezien in de tijd en plaats van het moment. Beoordelen achteraf is een koe in zijn …. kijken. Dat schiet niet op. Leren wel… dat doen we namelijk altijd en constant. Als persoon, als groep, als land, als cultuur. Leren betekent ook veranderen, meegaan in de tijd.

Nu is deze tijd, een tijd van polarisatie. Politieke voorgangers wereldwijd zijn maar al te vaak bezig met het eigen gewin. Het gaat dan niet om mensen, maar om macht. De grootste willen zijn, de rijkste willen zijn, de sterkste willen zijn. Wij zijn geneigd om naar dit soort voorgangers te luisteren. Het probleem ligt bij de ander… zij nemen. Of het nu de chinezen zijn, de polen, of welke andere groep dan ook. Zij nemen…
Nu ook nog onze moorkop.

De wereld is door technologie en mobiliteit een onlosmakelijk geheel. We zullen het met deze wereld samen moeten doen. Dat lukt beter als we proberen samen te leven, begrip te hebben voor elkaar. En ja… ook open te staan voor kleine stapjes in verandering van cultuur. Want hoe graag sommige dat zouden willen vermijden, dat gaat nou eenmaal zo. Daar waar mensen met elkaar samenleven is er een cultuur die altijd in beweging is. Het leeft zoveel fijner om mee te gaan in die flow, zonder druk, maar stapje voor stapje en ieder op zijn eigen tijd en plaats.