Foto door Tara Winstead via Pexels
Vandaag werd het nieuwe kabinet gepresenteerd. Aanleiding om het vertrouwen van deze nieuwe roergangers te meten. De zogenaamde ‘0’ meting. Zo’n 2/3 van de respondenten geven aan niet of minder vertrouwen te hebben. Even inzoomen op de cijfers zijn het vooral de ongevaccineerden, kiezers van PVV, FVD en BBB die maar heel weinig vertrouwen hebben. Dit is niet zo verwonderlijk, immers hebben deze kiezers voor andere politieke kleuren gekozen. Ongevaccineerden wordt als groep genoemd, maar is alles behalve een homogene groep die langs één lijn te leggen is.
Een ander invalshoek, of zeg nadere analyse van de meting van I&O, laat nog veel andere groepen uit onze samenleving zien. De rode draad wordt wel zichtbaar. Komt aardig in de buurt van de kloof die in de samenleving de afgelopen jaren is ontstaan.
Een bekend spreekwoord is dat elk volk krijgt de leiders die het verdient. Best wel een confronterend spreekwoord, maar misschien zit er wel waarheid in. Immers de nieuwe leiders (het kabinet) is gekozen door de meerderheid van het volk. Hoe je er ook naar kijkt, de premierbonus slaat al jaren door naar een liberale leider. De afstand van de landelijke overheid tot de burger is mede onder zijn leiding verworden tot een gapend gat waar de bodem nauwelijks nog zichtbaar is. Zijn charismatische uitstraling en handige onderhandelingskwaliteiten hebben altijd kunnen verbergen waar het gedachtegoed van zijn partij voor staat.
Het is dus niet verwonderlijk dat een flink deel van de samenleving er niet zoveel vertrouwen meer in heeft. We zijn verworden tot een samenleving van individuen en steeds minder van bewegingen. Of dat nou bewegingen van politiek, religie, levensbeschouwing zijn. Het zijn er steeds minder. Individuen stemmen of lopen achter andere individuen aan die roepen wat gehoord wil worden. Voor je het weet stemt het individu dan op een politieke beweging, of stroming die indruist tegen je persoonlijke idealen of zelfs soms principes.
Elk volk krijgt de leiders die zij verdienen. Na de eerste wereldoorlog kon in Duitsland het Nationaal Socialisme opkomen. Historici zijn er van overtuigd dat het straffen van de Duitse Natie na de 1e wereldoorlog tot een voedingsbodem heeft geleid waarin een man als Adolf Hitler zijn intrede kon doen. Vergis je niet, dat was in een ‘vrije democratie’. Na deze hele zwarte periode in de wereldgeschiedenis hebben machthebbers geleerd en werd de Verenigde Naties opgericht.
Nu het individu, de grote ‘ikke’. Ik zeg wel eens dat de Westerse Democratie het minst slechte model is om een land te besturen. Een dictatuur, of autocratie lijkt mij geen beter model. Een democratie is zeker niet een perfect model. Overheden, bestuurders, mensen, het gaat fout en het gaat goed. Als één ‘ikke’ kan ik maar weinig invloed uitoefenen. Stemmen op zijn tijd, keuzes maken, maar het begint wel eerst bij mezelf. Hoe ziet mijn moraal eruit, mijn wereld. Loop ik achter mensen aan? Kies ik voor een bredere maatschappelijke politieke beweging? Of toch een one-issue partij, of… Nu ben ik niet zo volger en onderzoek en denk ik soms te veel na, maar ik weet over het algemeen wel welke partij meer bij mij past en welke zeker niet.
Het is niet gemakkelijk, maar we krijgen hulp. Vrijwel alle informatie is wel toegankelijk te vinden op het Internet en we hebben ook nog kieswijzers etc. Willen we weer wat vertrouwen krijgen in het landsbestuur, dan zullen we als individu misschien toch straks in het stemhokje andere keuzes moeten maken. Want eerlijk is eerlijk, wat vandaag op het bordes stond, was dat wat de meerderheid van het volk wel had gekozen.