Politiek – TriggerTT

Visie

De maand september loopt op het einde, de algemene beschouwingen zijn achter de rug. Natuurlijk met de bekende geluiden van de PVV leider en een poging van FVD om suggestieve berichten te verspreiden.

De achilleshiel van de democratie is dat het ook een platform kan bieden aan mensen die een agenda hebben om de vrede en vrijheid om zeep te helpen. Naar voorbeeld van een poging om Arisch (derde) rijk te stichten. Het bracht het slechtste van mensen boven. Laten we hopen dat we hier in deze turbulente tijd ver van weg blijven.

De voorman van de PVV heeft in zijn soms onnavolgbare intellectuele beschouwingen laten blijken een visie te hebben. Daar tegenover staat de voorman van de VVD, de minister president. Hij ademt meer een pragmatische bedrijfsman te zijn. Visie, heeft hij niet zoveel mee, of…

In de troonrede werd nu wel een voorschot genomen op een toekomstig beeld. De opsomming van de crises laat zien dat er een ander wereldbeeld te wachten staat. In een recent gesprek met top interviewer Sven Kockelmann kwam het, weliswaar, schoorvoetend uit zijn mond. We moeten ons een beeld schetsen van ons land in 2030. Of dat nu onder visie wordt verstaan?

Ook tijdens de algemene beschouwingen kwam uit de Kamer de roep om een visie. Een beeld voor de toekomst. Wat voor land willen we zijn? Natuurlijk kwam dat weg uit progressieve hoek. Het zou eigenlijk uit elke hoek moeten komen. Er is nog maar weinig vertrouwen in de politiek, misschien juist wel omdat visie niet meer zo wordt gebezigd in de politiek. De politieke arena is verworden tot 20 partijen die vooral bezig zijn met het hier en nu in het eigenbelang. Traditionele partijen hebben nog wel een ideologie waaruit zij zijn voortgekomen, maar dragen dat nauwelijks uit. Stemmen doen we steeds meer op de persoon dan op de ideologie die de persoon vertegenwoordigd. Dat komt omdat de ideologie, de visie van de beweging niet wordt uitgedragen. Het maakt uit hoe het wereldbeeld van de toekomst door de politieke beweging wordt gezien. Het is essentieel voor de welvaart en het welzijn van de individuele mens in ons land.

De roep om een visie komt niet uit de lucht vallen, er is behoefte aan. Mensen willen een toekomst kunnen zien. Voor zichzelf en voor hun kinderen en kleinkinderen. Als de toekomst onzeker wordt door oorlog, inflatie en klimaatverstoring en zoveel meer, dan is die behoefte nog veel groter. Politieke leiders kunnen het vertrouwen terugwinnen door de visie van hun politieke beweging meer en meer in het doen en laten te laten zien, te horen aan de kiezers.

Zomer 2022

Al weken, zo niet, maanden, is een deel van Nederland van slag. Nu, na 2 jaar corona, kunnen we eindelijk zonder al te veel poespas op vakantie en dan slaat het noodlot toe. Oorlog, geen personeel, wachtrijen, Schiphol in last. Vragen in de 2e kamer. Schipholbaas op het matje… Boze mensen in een rij, verdrietige mensen die horen dat hun vlucht niet doorgaat. Geen Ibiza, maar via Dortmund naar Rhodos als alternatief. Een drama, toch?

Bij het googelen naar een geschikt plaatje over de zomer kwam ik deze rechten vrije foto tegen van een onbekende fotograaf op de website piqsels. Zocht op sleutelwoorden zomer en vakantie en ik kreeg een V-teken.

Het vredesteken, bedacht door een Belg en vooral bekend geworden door het gebruik van Winston Churchill tijdens de tweede wereld oorlog, staat voor verzet. Verzet tegen overheersing en voor Vrede. Het is dus best wel bizar dat als ik zoek op zomer en vakantie ik uitkom bij het teken van verzet en vrede.

Dan terug naar mijn vetrekpunt voor deze blog. De zomer en het vakantiegevoel. Na twee jaar beperkingen, zoveel mensen die hier naar snakken, boos en verdrietig worden als dit niet meer zo vanzelfsprekend is. Zoals in 2019 toen corona nog niet in charge was. Hoe blijkbaar groot is die behoefte bij vele van ons. We balen dat Schiphol de zaken niet op orde heeft.

Die foto bracht mij weer even back to basic. Het is iedereen van harte gegund, die vrijheid om op vakantie te kunnen gaan, te genieten van de zomer. Ga ik ook doen. Anderzijds zal deze zomer voor de Oekraïners er een zijn van snakken naar veiligheid en vrede. Eigenlijk ook het gewone leven wat in de zomer van 2022 nog ver weg lijkt te zijn.

Vertrouwen

Vandaag werd het nieuwe kabinet gepresenteerd. Aanleiding om het vertrouwen van deze nieuwe roergangers te meten. De zogenaamde ‘0’ meting. Zo’n 2/3 van de respondenten geven aan niet of minder vertrouwen te hebben. Even inzoomen op de cijfers zijn het vooral de ongevaccineerden, kiezers van PVV, FVD en BBB die maar heel weinig vertrouwen hebben. Dit is niet zo verwonderlijk, immers hebben deze kiezers voor andere politieke kleuren gekozen. Ongevaccineerden wordt als groep genoemd, maar is alles behalve een homogene groep die langs één lijn te leggen is.

Een ander invalshoek, of zeg nadere analyse van de meting van I&O, laat nog veel andere groepen uit onze samenleving zien. De rode draad wordt wel zichtbaar. Komt aardig in de buurt van de kloof die in de samenleving de afgelopen jaren is ontstaan.

Een bekend spreekwoord is dat elk volk krijgt de leiders die het verdient. Best wel een confronterend spreekwoord, maar misschien zit er wel waarheid in. Immers de nieuwe leiders (het kabinet) is gekozen door de meerderheid van het volk. Hoe je er ook naar kijkt, de premierbonus slaat al jaren door naar een liberale leider. De afstand van de landelijke overheid tot de burger is mede onder zijn leiding verworden tot een gapend gat waar de bodem nauwelijks nog zichtbaar is. Zijn charismatische uitstraling en handige onderhandelingskwaliteiten hebben altijd kunnen verbergen waar het gedachtegoed van zijn partij voor staat.

Het is dus niet verwonderlijk dat een flink deel van de samenleving er niet zoveel vertrouwen meer in heeft. We zijn verworden tot een samenleving van individuen en steeds minder van bewegingen. Of dat nou bewegingen van politiek, religie, levensbeschouwing zijn. Het zijn er steeds minder. Individuen stemmen of lopen achter andere individuen aan die roepen wat gehoord wil worden. Voor je het weet stemt het individu dan op een politieke beweging, of stroming die indruist tegen je persoonlijke idealen of zelfs soms principes.

Elk volk krijgt de leiders die zij verdienen. Na de eerste wereldoorlog kon in Duitsland het Nationaal Socialisme opkomen. Historici zijn er van overtuigd dat het straffen van de Duitse Natie na de 1e wereldoorlog tot een voedingsbodem heeft geleid waarin een man als Adolf Hitler zijn intrede kon doen. Vergis je niet, dat was in een ‘vrije democratie’. Na deze hele zwarte periode in de wereldgeschiedenis hebben machthebbers geleerd en werd de Verenigde Naties opgericht.

Nu het individu, de grote ‘ikke’. Ik zeg wel eens dat de Westerse Democratie het minst slechte model is om een land te besturen. Een dictatuur, of autocratie lijkt mij geen beter model. Een democratie is zeker niet een perfect model. Overheden, bestuurders, mensen, het gaat fout en het gaat goed. Als één ‘ikke’ kan ik maar weinig invloed uitoefenen. Stemmen op zijn tijd, keuzes maken, maar het begint wel eerst bij mezelf. Hoe ziet mijn moraal eruit, mijn wereld. Loop ik achter mensen aan? Kies ik voor een bredere maatschappelijke politieke beweging? Of toch een one-issue partij, of… Nu ben ik niet zo volger en onderzoek en denk ik soms te veel na, maar ik weet over het algemeen wel welke partij meer bij mij past en welke zeker niet.

Het is niet gemakkelijk, maar we krijgen hulp. Vrijwel alle informatie is wel toegankelijk te vinden op het Internet en we hebben ook nog kieswijzers etc. Willen we weer wat vertrouwen krijgen in het landsbestuur, dan zullen we als individu misschien toch straks in het stemhokje andere keuzes moeten maken. Want eerlijk is eerlijk, wat vandaag op het bordes stond, was dat wat de meerderheid van het volk wel had gekozen.

Hoofdpijn

Houdt het ooit op?

Er is al zoveel over geschreven. Het meest besproken onderwerp is al jaren het weer. Elke dag zegt wel iemand wat voor weer hebben we morgen. Of aan het eind van een natte dag, het was wel somber vandaag. En nu dan…

Op de dag dat Oostenrijk een Lock down afkondigt voor ongevaccineerden en in ons land opnieuw maatregelen te wachten staan om een zorginfarct het hoofd te bieden. Heeft corona het overgenomen van het weer en is nu het meest besproken onderwerp.

Afgelopen week heb ik in de verschillende praatprogramma’s en op sociale media steeds dezelfde vragen voorbij horen komen. Hoe kan dit nu? Er is zo’n 85% gevaccineerd, waar blijft nu die groepsimmuniteit. Uitleg is wel te vinden, even los dat er natuurlijk ook mensen zijn die helemaal niet geloven dat er een virus actief is, of dat de impact op de zorg bijvoorbeeld in scene wordt gezet. Of wat dan ook…

Dit onderwerp, de polarisatie tussen de gevaccineerde en niet gevaccineerde burger, lijkt ook uit te groeien tot een maatschappelijk virus binnen onze samenleving. Sander Schimmelpenninck schrijft over een burgerschapscrisis mede veroorzaakt door de sociale media waarop burgers met een fors narcisme gehalte hun gram halen.

Zijn column is behoorlijk kritisch en misschien zelfs wel wat confronterend. Dat zal een ieder voor zichzelf invullen. Wat de oorzaak nu precies is mogen de sociologen en psychologen mee bezig gaan. Mijn inschatting is dat ons gedrag en wat het met ons doet niet veel anders is dan uit eerdere onderzoeken naar voren is gekomen. Als wij geconfronteerd worden met tegenslagen die direct betrekking hebben op onze vrijheden, onze gezondheid dan slaan we als mens en als samenleving uit het lood. Onderhuidse problemen, die er al langer waren, komen aan de oppervlakte. We zoeken naar een gezamenlijke zondebok. De overheid, het kabinet, het OMT. Sommige verliezen hun morele kompas en schieten met bedreigingen en scheldpartijen op mensen die hun functie uitvoeren. We geven het een gezicht en een naam en vergeten dat het eigenlijk ook gewoon mensen zoals we zelf zijn.

Recent hoorde ik op een praattafel een aantal bestuurders over hun vak en waarin ze mee geconfronteerd worden. “Ik weet waar je woont”. Ik zie elke dag jouw kinderen op het schoolplein” zijn steeds meer berichtjes op de tijdlijn van deze bestuurders. In onze geïndividualiseerde maatschappij zijn steeds minder mensen ergens lid van. Geen politieke partij, geen vakbond, niet bij een kerk, niet, niet… hooguit de muziek- of sportvereniging. Al ligt de voorkeur tegenwoordig vooral bij sportscholen, waar je alleen, zelfs ’s nachts op de loopband kan. Vervolgens kijkt deze geïndividualiseerde burger wel naar de overheid. Niet als burger, maar vooral als consument. Ik heb recht op…

De pandemie ligt veel bloot. Vooral hoe onze samenleving omgaat met tegenslagen. Hoe de individuele burger dat een plek geeft, hoe de belangengroepen zich opstellen en hoever we zijn doorgeschoten in het afbreken van een moreel kompas. Gelukkig, dat moet worden gezegd, het merendeel van ons halen het nieuws niet. De stilzwijgende massa, ook met een mening. In verhouding is er slechts een kleine groep van mensen die de (sociale) media benutten om hun ongenoegen te uiten. Daar is niks mis mee, al zou een ieder wel moeten varen op een moreel kompas.

Wat minder is, is dat er ook mensen voorbij komen die uitspreken boos te zijn omdat hij/zij iets niet meer kan doen, want het is niet zijn of haar probleem als er een zorginfarct dreigt. Dan denk ik, als we allemaal zo in het leven zouden staan?
Geen mensen meer die een verantwoordelijkheid willen dragen voor de samenleving? Geen mensen meer die beslissingen willen of durven nemen? Geen bestuurders, geen kiezers, geen… Alleen nog mensen die iets willen van een ander. Daar krijg ik nou hoofdpijn van.

Gedenkwaardig

Vandaag is de 25e september 2021. Het moment dat in ons land afscheid wordt genomen van de anderhalvemetermaatregel. Anderhalvemetermaatregel? Wordt dit een woord voor de geschiedenisboeken? Zouden we over, zeg, een jaar of 10 nog weten wat dit woord inhield?

De pandemie in Nederland lijkt onder controle, de kleur op de Europese kaart wordt, zo wordt verwacht, de komende week op oranje gezet. Het nationale dashboard kleurt steeds minder rood. Hopelijk blijft deze trend doorzetten of wordt het in elk geval niet in negatieve zin beïnvloed door het afschalen van maatregelen en het ongewisse van de jaarlijkse snottermaanden. Mijn moeder zei het al eens: “de ‘R’ in de maand een extra zakdoek in de zak”. Nu zijn het natuurlijk wegwerpzakdoekjes en wat voedingssupplementen met vitamine D.

Hoe zou het zijn als we een half jaar verder zijn? Het voorjaar van 2022, met de gemeenteraadsverkiezingen achter de rug. Zou in de plaatselijke politiek twee jaar coronabeleid zijn sporen hebben achtergelaten? Is Rutte 4.0 weer in charge? Of is Kaag 1.0 op de troon gestegen? Of mogen we weer opgaan voor landelijke verkiezingen? Niemand kan in de toekomst kijken en dat is maar goed ook.

Voor nu lijkt het erop dat we elkaar de hand weer mogen schudden. Of gaan we dat voortaan laten. Hoe dan ook, dat is best een gedenkwaardig moment.

Lekker

**Een goed gevulde tafel**
Foto door Daria Shevtsova via Pexels

We zijn een maand verder, toen ik schreef over het plateau. In mijn bespiegelingen sprak ik de hoop en moed uit dat de modelleurs van het RIVM over het algemeen goed inschatten hoe het verloop van de pandemie zal gaan. Ook nu kunnen we achteraf vaststellen dat er goed is ingeschat. De corona cijfers gaan de goede kant op.

De komende weken zal er weer een stap worden genomen naar de ontsluiting van de maatschappij. Stap 3 staat op stapel. We mogen met meer mensen (4) binnen en buiten zijn. We kunnen meer recreëren, uit eten, naar het theater, sporten. Natuurlijk met inachtneming van de basisregels en met reserveren en maximale groepsgrootte. Eerder waren de terrassen weer open. Als koeien in de wei werd er op afgestormd om in de beperkte tijd, ondanks niet al te best weer, de dorst te lessen.

Op een ander deel van de aardkloot loopt het nog niet zo lekker. Dramatische beelden uit India en protesterende Japanners die geen Olympische Spelen willen, omdat de zorg om dreigt te vallen. Nog maar niet te spreken over die delen van de wereld waar het vaccineren nog ver weg is. Toch…

Toch in dit deel van de wereld maken we ons op voor een mooie zomer, terrasjes, Griekenland, we kunnen weer vliegen, er rijden meer treinen. Eind juni nog meer open, nog meer mogelijk, evenementen weer toegestaan. Wie weet de Tilburgse Kermis. Maar toch…

Maar toch, hoe dan die pandemie? Zijn we er vanaf? Kan alles weer? Natuurlijk zijn we er niet vanaf. De wereld zal nog wel een jaar of wat doormodderen met COVID-19. Een wereldwijde groepsimmunologie vergt heel wat vaccins. De rijkere landen zorgen wel goed voor zichzelf en nemen ook wat verantwoordelijkheid naar de armere landen. Maar het oeroude eerst wij en dan de rest, eigen volk eerst enz. telt nog wel. Solidariteit is soms maar beperkt aanwezig. Toch…

Toch is het wel begrijpelijk dat overheden dit soort keuzes maakt. Kijk eens naar de samenleving. Hoor de noodkreten, zie de demonstraties en soms de anarchie die hier en daar de kop opsteekt. Het volk mort. Geen brood, geen spelen, dat houdt het volk niet langer vol. Alles is relatief, maar toch…

Als overheid kun je idealistische motieven hebben, maar toch is de overheid ook de dienaar van het volk. Het volk kiest en geeft ook richting aan idealen. Nu hoop ik maar en vertrouw ik erop dat ons land zich niet ontpopt als een narcistische staat van bruin hemden. Dat wij ons solidair zullen opstellen en actief onze bijdrage leveren aan de arme landen, zodat zij ook kunnen vaccineren. Als ik dan straks, tijdens mijn vakantie, op een terrasje goed gegeten heb. Ik, met een fijn gevoel kan zeggen; “dat was lekker”.

Troje

Video door olia danilevich via Pexels

Studentikoze grapjes kunnen mensen lang achtervolgen. Zo verscheen er enkele jaren terug nog een foto van Thierry Baudet op twitter. Zie linkje. Een provocerende Thierry lachend naar de camera met een ‘fout’ boek. Nu zijn we jaren verder, het gele vale T-shirtje is ingeruild voor een pak. Thierry is een bon vivant, rechtervleugel bespeler geworden van zijn eigen opgerichte beweging.

Een beweging die zomaar, in elk geval 1 keer, de meeste stemmen naar zich toe wist te trekken. Was het de charmante, welbespraakte man. Misschien wel de ideale schoonzoon die dit voor elkaar kreeg? Of vind een deel van het landelijk stemvee de zittende politieke magistraat niet rechts genoeg? Willen we echt terug naar de jaren ’50 van de vorige eeuw? Spruitjes en grenzen.

Of zijn we meer dan landelijk stemvee? Nemen we de moeite om ons te verdiepen in de ideeën van partijen van de mensen, de ideologen achter de partij. Weten we waar een politieke beweging voor staat? Welke democratische ruimte er is? Hoe sociaal een partij echt is?

Nadat Forum de grootste was geworden en Thierry helemaal losging in zijn overwinningsspeech met zijn, voor de ‘gewone’ man/vrouw, onbegrijpelijke uil van Minerva op de proppen kwam, bekroop mij een gevoel. Wat wilde deze man nou werkelijk met zijn beweging? In zijn uitingen proef je het er zo tussendoor.

Democratie heeft een achilleshiel vergelijkbaar met het paard van Troje. Mensen die niet zoveel met democratie hebben, kunnen via dezelfde democratische beginselen onderdeel worden van het democratisch systeem.

Al langere tijd hangt er een bruine geur om Forum en zijn roerganger. Klokkenluiders uit de beweging hebben berichten gedeeld met de journalistiek die eigenlijk niet onverwacht waren. Thierry vindt het briefgeheim. Journalisten vinden dat de kiezers recht hebben op hoe politieke roergangers in het leven staan. Rutte kwalificeerde de teksten als homofoob en racistisch. Ziet geen enkele samenwerking meer zitten.

Nu leven we in een democratie en in een vrij land. Dus Thierry en zijn geestverwanten mogen vinden en onderling communiceren wat ze willen. Zo mogen wij als stemmers weten hoe eventuele politieke bestuurders, roergangers, in het leven staan. Of zij discriminatie op basis van ras of seksuele geaardheid, wel of niet, echt als een probleem zien. Ook dat is mogelijk in een vrij land. Dat komt soms niet zo goed uit. Zeker niet als je als wolf in schaapskleren een paard van Troje tracht binnen te rijden in het te veroveren land. Of het studentikoos, dom, elitair of wat dan ook is. Volgens mij zit ons mooie land hier niet op te wachten.