Zingeving – TriggerTT

Genieten

Een jaar of zes geleden waren we in de Bush…

Stel je voor dat je in 2016 zou zeggen dat Rusland een ander land is binnen gevallen. Dat een pandemie wereldwijd meer dan zes miljoen doden eiste.

In dat jaar besloten de Britten in een referendum tot Brexit en in een homobar in Orlando, Florida vond de tot dan toe dodelijkste schietpartij in de geschiedenis van de VS plaats. Er vielen 50 doden en tientallen gewonden. O, ja en Trump werd president.

Linda de Mol sluit dit jaar 2022 af in haar magazine met “2022 was k*tter dan k*t”.
Onder de Christenen op wereld gelooft een aanzienlijk deel dat we in de eindtijd verkeren.

Als je alle rampspoed op een rijtje zet dan wordt je natuurlijk niet blij. Rampspoed komt en gaat en is van alle tijden. En het maakt echt wat uit waar je wieg hebt gestaan of nog staat. Een oplossing op individueel niveau zal door de (rijks) overheid niet worden geleverd. Wie dat verwacht komt van een koude kermis thuis.

En toch…. Die kop “Genieten”?

Gisteren kwam het in praatprogramma over het vergelijk van de persoonlijke treurnis van Linda de Mol (relatie) en de persoonlijk treurnis van een Oekraïense vluchteling die het bericht kreeg dat een 14 jarig lid van de familie was omgekomen. Elke pijn en elk verdriet is individueel en is echt. Zo is dat ook met de kunst van het genieten. Door elke pijn en elk verdriet heen zijn die moment te vinden. Genieten krijgt dan wel een andere waarde want je kunt genieten van:
– de ander die nu voor je klaarstaat;
– dat stukje muziek, waar die mooie herinneringen aankleven;
– die foto waar je overledene zo gelukkig de wereld instraalt;
– dat boven weer een baby huilt;
– en….

Zolang we als mensen dat nog kunnen, dan blijft er hoop. Als dat er niet meer is, ja dan wordt en blijft het een donkere wereld. De Christelijke wereld ziet elk jaar weer die hoop terug in het Licht dat is gebracht. Ik hoop en bid dat dit Licht voor een ieder die dat wil in die donkere wereld mag schijnen. Voor gelovigen en ongelovigen, wie weet wordt het dan, wellicht op een andere manier, genieten.

Visie

De maand september loopt op het einde, de algemene beschouwingen zijn achter de rug. Natuurlijk met de bekende geluiden van de PVV leider en een poging van FVD om suggestieve berichten te verspreiden.

De achilleshiel van de democratie is dat het ook een platform kan bieden aan mensen die een agenda hebben om de vrede en vrijheid om zeep te helpen. Naar voorbeeld van een poging om Arisch (derde) rijk te stichten. Het bracht het slechtste van mensen boven. Laten we hopen dat we hier in deze turbulente tijd ver van weg blijven.

De voorman van de PVV heeft in zijn soms onnavolgbare intellectuele beschouwingen laten blijken een visie te hebben. Daar tegenover staat de voorman van de VVD, de minister president. Hij ademt meer een pragmatische bedrijfsman te zijn. Visie, heeft hij niet zoveel mee, of…

In de troonrede werd nu wel een voorschot genomen op een toekomstig beeld. De opsomming van de crises laat zien dat er een ander wereldbeeld te wachten staat. In een recent gesprek met top interviewer Sven Kockelmann kwam het, weliswaar, schoorvoetend uit zijn mond. We moeten ons een beeld schetsen van ons land in 2030. Of dat nu onder visie wordt verstaan?

Ook tijdens de algemene beschouwingen kwam uit de Kamer de roep om een visie. Een beeld voor de toekomst. Wat voor land willen we zijn? Natuurlijk kwam dat weg uit progressieve hoek. Het zou eigenlijk uit elke hoek moeten komen. Er is nog maar weinig vertrouwen in de politiek, misschien juist wel omdat visie niet meer zo wordt gebezigd in de politiek. De politieke arena is verworden tot 20 partijen die vooral bezig zijn met het hier en nu in het eigenbelang. Traditionele partijen hebben nog wel een ideologie waaruit zij zijn voortgekomen, maar dragen dat nauwelijks uit. Stemmen doen we steeds meer op de persoon dan op de ideologie die de persoon vertegenwoordigd. Dat komt omdat de ideologie, de visie van de beweging niet wordt uitgedragen. Het maakt uit hoe het wereldbeeld van de toekomst door de politieke beweging wordt gezien. Het is essentieel voor de welvaart en het welzijn van de individuele mens in ons land.

De roep om een visie komt niet uit de lucht vallen, er is behoefte aan. Mensen willen een toekomst kunnen zien. Voor zichzelf en voor hun kinderen en kleinkinderen. Als de toekomst onzeker wordt door oorlog, inflatie en klimaatverstoring en zoveel meer, dan is die behoefte nog veel groter. Politieke leiders kunnen het vertrouwen terugwinnen door de visie van hun politieke beweging meer en meer in het doen en laten te laten zien, te horen aan de kiezers.

Knetteren in de kerken

Of hoe pandemie en eindtijd verworden tot een nieuwe bodem van verdwazing.

Een preek van een dominee van een kerk uit Rotterdam Zuid heeft stof doen opwaaien. Hij trekt een verband met Openbaring 13 en wat er nu in de wereld gaande is. Met zijn vooringenomen ideeën waarschuwt hij dat er ontwikkelingen aanstaande zijn waardoor christenen worden uitgesloten. Deze preek wordt opgepikt door mensen als Thierry Baudet en Doutzen Kroes. Mensen die weten hoe ze de media moeten bereiken en bespelen. Thierry als onze nationale nar die alles kan weg redenen tot 10 cijfers achter de komma. Doutzen het internationale model dat zichzelf graag ziet en gezien wilt worden en lid van de corona complotclub. Of heeft ze daarin nu al wat afstand van genomen?

Het was ook een signaal voor Gert Jan Segers van de Christen Unie om in het Nederlands Dagblad een column aan te wijden. “The Great Reset”.

Tenslotte werd ik ook nog eens bevestigd in het commentaar van het Reformatorisch Dagblad dat deze krant natuurlijk ook vooringenomen ideeën heeft. Als je dat commentaar even doorleest is het eigenlijk vrij simpel. Ik zet ze even in gewone taal op een rijtje:

Openbaring 13 zegt dat de mens geen geluk op aarde kan brengen. Als de mens dat wel zou kunnen, dan is dat niet de mens, maar de duivel.
Complotdenkers zouden moeten bedenken dat liberalen met de Franse Revolutie een gelukkige samenleving wilde bereiken. Dus ook hier zat de duivel achter.
Tenslotte mensen die naar een gelukkige samenleving streven moeten beseffen dat geen enkel systeem of politieke beweging daar iets aan zal bijdragen. Vrij vertaald: dat doet er niet toe en is eigenlijk van de duivel. Even doorgeredeneerd dat streven naar een gelukkige samenleving niet van de mens kan komen.

Voor de goede verstaander/lezer enige nuance in de opsomming is weggelaten. Bewust wat zwart/wit. Dit is in tegenstelling als ik met mensen uit deze kring spreek. Dan is er nuance en wordt alles niet zo tegenover elkaar gezet. De religieuze schaal van streng conservatief versus opportunistisch progressief kent gelukkig vele kleuren, zelfs die van de regenboogvlag.

Gert Jan Segers vond het erg belangrijk om een column te wijden aan die preek van die dominee die je kan opvatten als bangmakerij voor streng gelovigen. Het deed me denken aan wat we in de vorige eeuw een paar keer hebben meegemaakt. Streng gelovigen mensen die achter iemand aanliepen en massaal tot zelfdoding kwamen. Of die groepen van gelovigen die in het jaar 2000 op de hoge gebouwen gingen staan, omdat het einde van de wereld daar was. De eindtijd was gekomen…

Ik beschouw mezelf als een nuchter gelovig mens. Ik geloof niet zo in al die kerken die vooral bezig met zichzelf zijn en vooral naar binnen gekeerd zijn. Ik geloof in een Schepper die helemaal niet zo blij is met deze kerken, maar wil staan voor mensen. Ongeacht welke club, cultuur of whatever. Dat vraagt een open kerk die in de wereld staat en ook van deze wereld is. Net als een ieder van deze wereld is, is deze ook een kind van deze Schepper. Natuurlijk moet je dan als mens wel een kind van deze Schepper willen zijn, maar dan mag je je ook gelukkig ervaren. Zolang de kerken willen bepalen wie wel en wie niet zich mag rekenen tot een kind van de Schepper, zal het blijven knetteren in de kerken.

Memento ut diem

Een dag om nooit te vergeten

Soms zijn er van die dagen

We herkennen dat wel. Zomaar op een dag gebeurt er iets, dichtbij in de familie, of wat verder weg, de kerk of de vereniging, of dat wat het landelijk nieuws haalt. Dat vergeten we nooit meer. Het moment voor en het moment na…

Voor vele zal 15 juli zo’n dag zijn. De dag dat bekend werd dat Peter R. de aanslag niet heeft overleefd, de dag dat in Limburg de wateroverlast op sommige plaatsen mensen tot aan de nek in het water zet. Wat verder over de grens, zoals in het plaatsje Schuld in de Eifel in Duitsland verdwenen huizen en mensen in modderstromen. Ook in België dramatische beelden van huizen die in elkaar storten door het wassende water. Ondertussen meldt het RIVM meer dan 11.000 besmettingen. Corona druppelt ook nog kolossaal na.

De radio, de televisie, sociale media overstelpte de burger met nieuws, liveblog, extra uitzendingen, bijzondere uitzendingen over deze onderwerpen. Alhoewel, corona even was verworden tot berichtgeving in de kantlijn.

Op een bepaald moment in de avond liet ik me ontvallen dat dit zo’n dag was die we niet gauw zullen vergeten. Ik woon niet in Limburg of over de grens, ik ken Peter R. niet (als persoon) en ook met corona zitten wij over het algemeen aan de goede kant. Het gaat mij en mijn dierbaren min of meer voorbij. Maar toch…

Aan het eind van de dag, ik had er even geen zin meer in, even heel wat anders om de zinnen te verzetten. Geen nieuws of programma. De serie ging aan. Eigenlijk heb ik er altijd zin in. Maar nu…

Nu was het even teveel, teveel Peter R. te veel wateroverlast, dat gevoel herkende ik van de eerste dagen van de corona, te veel corona. Even genoeg.

Eerder op de dag liet ik me in een gesprek met een collega ontvallen: ‘elke dag heeft genoeg aan zijn eigen zorgen‘. Die wijsheid komt niet van mij, maar heb ik meegekregen van een Vriend met veel wijsheid.

Een dag later, van alles minder, ik heb weer ruimte. Gelukkig, zo werkt het, als het meezit. Die ruimte zal voor ieder anders zijn, ik denk aan de nabestaande van Peter R. de Vries, zij zullen nog niet zoveel ruimte hebben. De mensen die getroffen zijn door de wateroverlast in Limburg. In België, Duitsland, ook daar zijn mensen die hun dierbaren moeten missen. Voor deze mensen zal de 15e juli 2021 zeker een dag zijn die ze nooit zullen vergeten.

Arm Amerika

Foto door **Andrew Neel** via **Pexels**

Het komt niet zo vaak voor. Gebeurtenissen die invloed hebben op mijn nachtrust. Maar de nacht van 6 op 7 januari 2021 was onrustig. Beelden via extra journaals, CNN en pushberichten kwamen op de avond van de 6e binnen. Net als die vliegtuigen in die WTC-torens (11-09-2001) of Fortuin die van de wereld werd geschoten (06-05-2002) zal dit een bookmark in de geschiedenis worden.

Amerika het ontdekte nieuwe land van de Europeanen dat ontdekt werd door Christoffel Columbus in 1492. De Vikingen waren er ook al eens een keertje langs geweest. Maar het was Spanje die het land (bloedig) op de kaart zette.
De kolonisatie kwam ten einde in 1789, George Washington werd de eerste president van de Verenigde Staten. De held uit de oorlog met de Britten. De stad Washington is niet voor niks het democratisch hart van het land.

Bij de bestorming van het Capitool moest ik denken aan de bekende televisie serie North and South over families ten tijde van de Burgeroorlog (1861-1865). Je zou zeggen dat deze oorlog, dat leidde tot een miljoen doden en gewonden, een belangrijke lering is geweest. Of niet?

We zijn ruim 150 jaar verder in de geschiedenis en Amerika? Het lijkt wel of de geschiedenis zich gaat herhalen. Ruim 150 miljoen Amerikanen brachten hun stem uit, naar de rode of de blauwe kandidaat. Verliezer Trump haalde net geen 75 miljoen stemmen en winnaar Biden haalde iets meer dan 81 miljoen stemmen. Nog nooit gingen zoveel mensen in dit land naar de stembus. Nog nooit werd duidelijker hoe sterk het land verdeeld is.

Nu is het een utopie te denken dat een bevolking van een land nooit verdeeld is. Dat bestaat niet. Ook ons land is sterk verdeeld. Voor de aanloop naar de verkiezingen in maart zijn bij de kiesraad maar liefst 89 een nieuwe partijnamen geregistreerd. Een record. We zullen zien hoeveel daar uiteindelijk ook mee gaan doen. Kijkend naar Amerika ben ik blij dat mijn wieg hier heeft gestaan. Het is hier niet rood of blauw. Zelfs het traditionele links en rechts verwaterd meer en meer. Om te kunnen regeren moet er altijd worden samengewerkt. Dat zorgt ervoor dat een bevolking die over veel verdeeld is, via het democratisch proces en de vele politieke stromingen die daarin acteren, toch een weg vindt om tegenstellingen te overbruggen.

En dan Amerika, als rijkste democratie ter wereld, wat staat jullie daar nog te wachten? Het land waar het roofkapitalisme is uitgevonden en welig tiert. Waar je alleen je politieke idealen met heel veel geld kan najagen. Waar alleen de ‘dollar’ sturing aan het leven geeft en het morele besef wegebt in een doorgeslagen patriotisme. Niet “Make America Great Again” is belangrijk maar “America United”. Dat brengt jullie verder. Och, arm Amerika, hopelijk komt er, onder een ander politiek gesternte, die kentering.

Herfst

Ik hou zo van de herfst….

Photo by **Mitch Kesler** from **Pexels**

De kleurenpracht van de herfst wordt niet altijd gezien. Maar herfstkleuren ze zijn prachtig. Een kleurenspektakel wat verandering inluidt. Het oude gaat weg, het wordt kaal en dan opnieuw in bloei. Herfst neemt kleurrijk afscheid van het oude en geeft ruimte voor iets nieuws.

Dit jaar 2020 zou voor mij en de familie een zeer bijzonder en feestelijk jaar worden. Huwelijksfeesten, trouwerij, bijzondere mijlpalen in de leeftijd enzovoorts. Het zou van feest tot feest gaan. Toen kwam corona en het werd anders, totaal anders.

Wereldwijd hakte de pandemie er stevig in. Natuurlijk een grote gezondheidscrisis die bestreden moest worden. Maatregelen, beperkingen, onzekerheid, misschien angst en…

Misschien wel door deze crisis werd iets anders bloot gelegd. Namelijk dat de mensheid wel heel erg verdeeld is in vele kampen. Soms staan hele groepen tegen over elkaar. Vandaag 3 november 2020. Verkiezingen in Amerika.Er zijn deskundigen die onlusten niet uitsluiten als er geen duidelijke grote verschillen zijn tussen de rode en blauwe. In eigen land is de discussie verhard en worden politici belaagd door mensen die het gezag niet meer serieus wensen te nemen.

Angst, jaloezie, eigen gelijk, wij tegen zij, rug tegen rug… Het is wat we nu dagelijks voorbij zien komen. Zelfs in de lokale supermarkt voel je je bekeken als je wel of niet een mondkapje draagt. Ogen spreken dan vaak boekdelen.

Persoonlijk moesten we al onze bijzondere momenten voorbij laten gaan. Dat staat in geen verhouding tot wat de pandemie heeft aangericht en nog aanricht. En dan gaat het niet alleen om de gezondheid. Het gaat ook om onze samenleving waarin groepen zich zijn gaan roeren en opstaan tegen wat ons als samenleving bindt. Straks weer verkiezingen en… de partij voor ‘ikke’ bestaat niet. We zijn (zie de politieke verscheidenheid in de partijen) een verdeeld land. Maar we zijn wel één samenleving, één wereld. We zullen het echt met elkaar moeten doen. Elkaar uitmoorden leidt nergens toe, dat heeft de geschiedenis wel geleerd. Mensen die dat denken hebben de civilisatie gemist en moeten nog wat inhalen.

Herfst kleurrijk een periode van afscheid nemen van het oude naar de winter. Daarna lente… groeien, nieuw leven. Niet hetzelfde, nee nieuw leven.

Laten we als mensheid leren van de natuur. Na de winter komt de lente en nieuw leven. Als we ons best doen om dat nieuwe leven te laten groeien als bindmiddel voor een samenleving waarin we niet tegen over elkaar staan, maar wel naast elkaar. Een samenleving waar de waarde niet wordt gemeten door het kapitaal, de oneindige economische groei, maar door het welzijn van mensen.

Zo vlak voor de lente van 2021 mogen we weer naar de stembus om een keuze te maken. Ik ga stemmen voor een partij die het welzijn van mensen het meest belangrijk acht. Belangrijker dan ongebreidelde economische groei , waarvan de winsten vooral in de zakken van de meest kapitaalkrachtige burgers verdwijnen. Want laten we eerlijk zijn. Het is toch niet uit te leggen dat zij, tijdens deze crisis, hun kapitaal met een kwart zien groeien terwijl de hardwerkende kleine horecaondernemer het laatste spaargeld ziet verdwijnen en afhankelijk moet zijn van steunmaatregelen van de overheid. We zijn toch verdorie Amerika niet waar het alleen om geld lijkt te gaan!

Tante Lies

Hoe is met jouw tante Lies?

Ik ben tegen, ik ben voor.

Ik geloof nergens in, ik geloof in iets.

Ik vertrouw op de overheid, de overheid is een instrument van QAnon.

Vaccinatie moeten we verplichten, vaccinatie is alleen maar bedoeld om ons chips in te planten.

Covid 19 is op één plek in China ontstaan, Bill Gates heeft het virus bedacht om ons te kunnen chippen.

Ik doe mee, ik doe niet meer mee.

Ik geloof in God, ik geloof in bovennatuurlijke wezens.

Ik geloof in mezelf, ik ben mezelf al een tijdje kwijt.

Dierenmarkten zijn een broeihaard voor zoönose. Zoönose is een verzinsel door de farmaceutische industrie.

Tante Lies is dood.

Wie is tante Lies, wie is tante, wie is, wie…..

Tante Lies is je buurvrouw….

Oh, ik geloof niet dat ik haar ken…

Dashboard

Met gezond verstand en medemenselijkheid en bovenal enig respect gaat het ons wel lukken.

Overspoeld worden we momenteel met informatie over de verspreiding van het virus. Wat we wel en wat we niet moeten doen. Autoriteiten, zelf bedachte autoriteiten. Politieke agenda’s. Verborgen agenda’s. De gedragsdeskundigen en de sociologen hebben nog nooit zoveel actueel te bestuderen materiaal voorbij zien komen.

Inmiddels ben ik zelf in een fase van het leven dat ik meer en meer kan spreken vanuit ervaringen en kennis die ik door studie heb opgedaan. Wellicht behoor ik nu voor enkele, relatief kleine, groepen in de samenleving tot…. ja tot wat eigenlijk?

Ja tot wat eigenlijk? Misschien is dat wel de kern van waar we voor staan als individu in een samenleving die worstelt met een virus die alles wat zo vanzelfsprekend leek, omver schopt. Een overheid die ingrijpende maatregelen treft. Ondernemers die hun levenswerk in rook zien opgaan. Sociale verbanden ontwricht en niet te verwerken emoties gedempt. En dan die vraag? Tot welke groep behoor ik?

Gisteren kwam een reportage voorbij in de uitzending van 1 Vandaag. Een zoon vertelde dat zijn vader hem niet meer als zijn zoon beschouwt. De zoon gaat niet mee in de beelden van zijn vader. Hij vindt dat zijn vader meegezogen wordt in een complottheorie die ver van de werkelijkheid staat. Er is niet over te praten. De stelling is opgetrokken. Wat vader zegt en vindt is in zijn optiek de waarheid. De zoon gelooft niet in de ene waarheid en houdt zich meer vast aan wat hij er zelf over leest en onderzoekt. De vader wil niets meer met zijn zoon en de zoon mist zijn vader. “Want we deden heel veel dingen samen, hij was meer een maatje”.

Hoe triest is dit wel niet. Het laat ons in een hele persoonlijke situatie zien dat we heel veel moeite hebben met de situatie die is ontstaan. Ik kijk regelmatig op het dashboard Covid 19 van de overheid (ja, ik geloof daar in) voor de actuele situatie. Probeer daar dan rekening mee te houden. Vandaag kreeg ik een idee voor nog een dashboard. Want zeker is, dat er in elk geval één groep is waartoe ik behoor. De mensheid. Een dashboard van de humanity. Een dashboard waarop we bijhouden hoe het staat met ons gezond verstand, de medemenselijkheid en bovenal respect voor elkaar. Is dat niet veel belangrijker dan welk dashboard dan ook?

Erbarmelijk

Soms springt er een woord op in je gedachte bij een bepaalde gebeurtenis. Zo volgde ik via de Facebook de wekelijkse persconferentie van de Min. President, bij afwezigheid van de premier door Hugo de Jonge. Nu kun je op Facebook reageren op wat voorbij komt ‘live chat’. Gelukkig kun je het uitzetten, maar daar kwam ik wat later achter.

Wat zag ik in een korte tijd een hoop narigheid voorbij komen. Verwensingen, verwijzingen naar dictaturen, gedachtes dat alles een complot is. Er is geen corona, ‘ze willen absolute macht’. “Het volk wordt monddood gemaakt”. En nog veel meer van dit soort negatieve gedoe dat in elk geval niet tot iets positiefs leidt.

Erbarmelijk dacht ik, wat een waanzin en wat bezielt die mensen. Hoe ver heen moet je zijn om je zo te laten gaan?

Al snel kwam, waarschijnlijk door de associatie een ander woord in mijn gedachten; barmhartig.

Als ik al die narigheid aan woorden, geadresseerd aan een ander mens, zo voorbij zie komen, dan, ja dan vraag ik me echt af of er ook nog wat anders in deze mensen zit. Zouden ze weg lopen van hun medemens of met ze in gesprek gaan? Zouden ze niet toch een deken om iemand heen leggen die het koud heeft.

Natuurlijk zijn het verschillende grootheden, een politicus of een zwerver, maar toch..

Naast corona is er ook een andere fenomeen dat wereldwijd de aandacht trekt. Racisme wordt als containerbegrip gebruikt om ongelijkwaardigheid van mensen aan de kaak te stellen. Iedereen die een beetje nadenkt en verder kijkt dan de eigen omgeving, kan niet anders dan beamen dat we daar nog een wereld in te winnen hebben. Corona is een virus en overkomt ons, maar hoe we met elkaar omgaan overkomt ons niet. Dat doen we zelf, door ons gedrag, onze manier van uiten. De grote meerderheid van de mensheid laat niet van zich horen en leiden hun leven. Relatief kleine groepen, al dan niet aangevoerd door sommige roeptoeters die alleen in zichzelf geloven, zij trekken de aandacht. Gelukkig zijn er ook mensen uit die grote meerderheid die af en toe wel van zich laten horen. De stem van de nuance, de stem van verbinden, de stem van respect voor ieder individu, de stem van…

Linksom of rechtsom we zijn mensen aan elkaar gegeven om er wat van te maken in deze wereld, laten we leren van onze geschiedenis en niet weer de fouten maken van een wereld in verdeeldheid. Het begint bij één en het moddert verder, tenzij we het een halt toeroepen. Dat begint bij een andere één die in de spiegel kijkt en begrijpt dat dit niet de goede toon is die een samenleving verder brengt. Ik kijk regelmatig in die spiegel, en jij?

Goed gebekt

We zullen er in ons landje er toch ook echt aan moeten geloven. De discussie gaat nog wel even door, maar als we in de trein willen dan hebben we straks in juni toch echt een mondkapje nodig.

Om ons heen, zeker in de (Oost) Aziatische landen is het dragen van mondkapjes al ‘gewoon’. Het wordt opgedragen door de overheden aldaar. Het is daar al langer gemeengoed. Het dragen van een mondkapje (of mondmasker) wordt gezien als een bescherming wat helpt tegen het verspreiden van het virus. Hier in Nederland is het meer een aanvulling op de andere maatregelen in omgevingen waar de ‘social distance’ niet te hanteren is.

Gekleurd er op

Gisteren zag ik bij het dagelijkse praatprogramma op een bepaald moment een afvaardiging van het bedrijfsleven zitten. Hans de Boer, Rogier van Boxtel en Edith Schippers. Het ging over het mondkapje. Natuurlijk niet over wat hierboven is beschreven, maar over een medisch gecertificeerd mond-neus masker FFP2. De tafel was in de hoerastemming, want de crisis had toch maar mooi partijen bij elkaar gebracht. Het ondernemerschap, het bedrijfsleven was creatief en flexibel de samenleving te hulp geschoten. En… dit keer zonder winstoogmerk!

Hulde, dat zeker. Hoop, ook dat, want het geeft maar aan hoe vindingrijk we kunnen zijn en dat we in staat zijn om geëffende paden even te laten voor wat het is, als er een crisis is. Maar toch…

Natuurlijk werd de vraag wel gesteld, wat straks als de crisis is bedwongen en er hopelijk een vaccin is voor COVID-19. Even kwam de zorg in beeld en met name de rol van de (terugtrekkende) overheid die ook onder minister Edith Schippers gaten sloeg in het zorgpakket, onder andere door te bezuinigen op de IC’s. Kon me niet aan de indruk onttrekken dat Edith er wat gekleurd op kwam te staan.

Stilletjes hoop ik dat deze crisis leidt tot een wat andere kijk op de wereld. Niet de wereld van het geld, maar de wereld van de mens. Het kapitaal, het bedrijfsleven, het zou ten dienste moeten staan van de mens en dat wat de mens in leven houdt. Dan kom je op hele basale dingen, zoals voeding, gezondheid, natuur en sociale activiteiten. Een voorzichtige blik in de toekomst van deze tafel gaf me niet zoveel hoop. Flexibiliteit vasthouden, economie moet weer op niveau.

Niemand had het er over dat het misschien ook wel wat minder kan in het verdienmodel van de groot kapitalisten. Er was weinig aandacht voor de rol van de overheid voor de zorg en andere vitale onderdelen van de samenleving. Is het niet zo dat dezelfde terugtrekkende overheid een kerende beweging moet maken en weer wat meer grip op die samenleving moeten terugpakken?

Alles vermarkten naar het kapitaal heeft ons veel gebracht, maar ook kwetsbaar gemaakt van het grote geld. We zijn met zijn allen wel wat minder arm geworden, maar de rijken zijn niet wat rijker geworden, maar heel veel rijker. Dat botst en in tijden van crisis wordt het verschil tussen arm en rijk pijnlijk zichtbaar.
Een betere verdeling van welvaart onder de mensheid zou het nieuwe mantra van de wereldorde moeten zijn.

Het zijn grote woorden, misschien zelfs wel met een ‘linkse’ klank. Ik had ze eigenlijk wel willen horen van Lodewijk Asscher, want die zat ook aan die tafel. Hij liet nauwelijks van zich horen, de andere sprekers aan tafel des te meer. Lodewijk weet over het algemeen de sociale visie van zijn partij goed onder de aandacht te krijgen, maar aan deze tafel was hij (jammer genoeg?) minder goed gebekt.